En Büyük Acı

En büyük acı "kendin" olamamak.
Sürekli "bir şey" olmaya çalışmaktır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tekamül ve Beslenme

Resim
Tekamülü beslenme temelli bir yaklaşımın üzerine oturtarak kısırlaştırmanın varlığın sisteminde yeri yok. Bunlar yoga gibi -yogadan örnek verirsek- yanlış anlaşılarak, yanlış uygulanan ve kavranan (günümüzde yoga doğru uygulanmıyor ya kısır bir yükseliş ya da tekamül sağlamaz bu durumda veya nispeten doğru uygulanıp yararları manipülasyon için kullanılabiliyor, bu ise çok tehlikeli olabilir) kişinin benliğinin bir parçası yapabildiği yazılımların yarattığı illüzyonun sonuçl arı. Yoga günümüzde bir yazılım halinde, aynı kişilik illüzyonu gibi illüzyon durumunda. Öğretilerin hepsi bu durumda, yani yazılım, kişilikten farksız. İçine girer o biçimi alırsın. O öğretinin gözlüğünden bakarsın dünyaya. Beslenme konusundaki bütünlük bilincine ters düşen bilgiler öğretilerin yarattığı illüzyon maalesef. Ancak kişi tabi ki istediği, seçtiği biçimde beslenebilir. Bunun dışına çıktığı zamanda yazılımına, öğretisine uygun düşmediği için yani bilinçaltına ters düştüğü için kişi çok rahatsız olur. ...
Devamı

YAŞA GİTSİN!

Yaşamın gereği dışında olan mecburiyetlerimiz. Yapmak zorunda olduğumuzu düşündüğümüz disiplinler. Korkularımızın bunları büyütüp, taç yapması. Örneğin yakından tanıdığım ve on yılı aşkındır uyguladığım, öğrettiğim, Yoga disiplini. Yoga, yapmak zorunda hissetmedikçe, altı inançlara bağlı korkularla karışmış bir ateşle tutuşturulmadıkça ne kadar güzel bir şey! Elbette burada belli bir anlayışa gelene kadar bir disiplini, öğretiyi uygulamaktan bahsetmiyorum. Bahsetmek istediğim; mecburiyet kavramı ve kaçışlarımız. Bir öğretinin anlayışına, bakış açısına bağlanışlarımız. Öğretinin bir hikayesi var ise (hikayesiz öğreti olamaz), onu zekanın süzgecinden geçirmeden inanabilmemiz. Hatta Hakikat saymamız. Tabi burada önyargılı ve aşırı şüpheci olmanın keskin köşesini de kastetmiyorum. Evrende her şey, her an değişken ve akıcı. Yaşam bize acısıyla, tatlısıyla, öfkesiyle, üzüntüsüyle yani doğal salınımında akmakta. Bir disiplini uygularken, özellikle o disiplinle belli bir anlay...
Devamı

Bütünleşme

Resim
İnce bir yağmur yağar, Bırakırım kendimi, kaçmak aklıma gelmez, Islanırım. Fırtınaya dönmeye başlarsa, korurum kendimi ancak, Önce içine karışırım. Her şeyi ile kabul ederim Onu, O da beni. İşte o zaman, fırtına, fırtına olamaz artık. O ben olur, ben de O… O zaman birlikte süzülürüz cihanda. İlk defa tadına vararız tüm alemin...
Devamı

Kabulün Gücü

Resim
#merhabamartı Kendimizi iyi hissederken birden bir "kara bulut" gelir ve izin verirsek yavaş, yavaş mutluluğumuza sızar. Peki ya onun gelişini görür, fark eder ve kendimizle özdeşleştirmezsek? Yani, ona bakar, onu tanır, bizi sarmadan sadece gerçekten farkında olursak. Farkında olduğumuz duygu, düşünce bize sızabilir mi? Farkında olduğumuz, bizi aşağıya çekebilir mi? Aslında bunu iki biçimde yapabiliriz; ya içimize sızmasına izin verip, tamamen teslim olup acı veren duygunun içimizden geçmesine izin vermek (farkında olarak, onun biz olmadığını bilerek). Veya; her geldiğinde kendimizle özdeşleştirmeyip onu her seferinde daha iyi tanıyıp, her tanıdığımızda şuurumuzu daha da genişletip, direnmeden, farkındalığımızı artırarak. Gelsin ve gitsin🍀🌸 Dağılsın kara bulutlar 🌺💫 Bunu yapınca ne olur? Artık kontrolümüzü kaybetmemize, üzülmemize, mutsuz olmamıza neden olan düşünce/duygu kısa sürede bize işlemez hale gelir. Öz'e alan açılır, Öz egonun önüne geçer, bilinç g...
Devamı