O'na teslim olan, O'nunla akar.

Gerçek bir Üstad (maalesef günümüzde bu kavram bilinmiyor, ya da yanlış biliniyor, bu kelime sürekli ortada başı boş geziyor ) öğrencisini özenle seçer. Tabi ki öğrenci de onu seçmiştir. Öğrenciyi kabulden önce uzun süre onu gözlemler ve dener. Bilinenin aksine çok, çok az kişi buna hazırdır. Çünkü O, sizin egonuzu okşamaz ve onu var etmez. Aksine, size tüm Hakiki olmayan şeyleri işaret eder(sürekli egonuzu aynalar ve Hakikati perdeleyen perdelerinizi) ve siz adım adım bu kabuklardan, maskelerden soyunursunuz. Burada iş size düşüyor. Ne kadar iradelisiniz? Ne kadar hazırsınız? Çok yalın anlattığım bu eğitim çok nazik ve adım adım ilerler, Çünkü kumdan kale değil, kalıcıdır. Buna örnek verirsem ileri aşamalarda ne meditasyon ne de inzivaya ihtiyacınız kalmaz. Neredeyse hiç birşeye ihtiyacınız kalmaz. GÜRÜLTÜNÜN ORTASINDAN SUKUNETLE GEÇERSİNİZ. Nefesiniz, yürümeniz MEDİTASYON OLUR. Hakikate Şarj gerekmez  :)  Akar üzerinden... Sadece illüzyonun şarja ihtiyacı vardır, o buna muhtaçtı

O, saf bir titreşim, korunulması gereken bir gelinciktir. Evet, kendini görene, raiyasını herkesin duyamayacağını kavrayana kadar korunulması gerekir. Bir gelinciğe ormanda ne olur? O savunmasızdır, şuursuzdur, kendini koruyamaz. Kendini korumayı bilmez, öğrenemezdi bunu, öğretilemezdi. Bu onun gelincik olmaktan vazgeçmesine neden olabilir mi? Bir gelincik başka bir şey olabilir mi? Hayır, bir seçeneği yok. Aslında çocukta küçük yaşlarda böyledir. O çocuktur, saftır, saf bilinçtedir. Başka bir seçeneği yok. Ve bu çok güzel, çok coşkulu, her anı ayrı güzel bir şarkıdır. Bu her yere yayılan, dalga, dalga saran muhteşem bir ezgidir. Herkes bu ezgiye çekilir, her yetişkin aslında öyle kalmak ister. Çocuğa gıpta eder. İçten içe kıskanır belki, bu coşkunun katledilmesi gerekir. Oysa, bu şarkının sadece duyulması yeterlidir, sadece dinlenilmesi, en güzeli eşlik edilmesi… Çocuk yönlendirilmemeli. O farkındadır, her şeyin, saf bir bilgedir aslında. Yetişkinler bunu bozar, b